Verlangen naar Liefde op de Kruising in de Typende Regen

Terwijl ik met een regenpak aan, met natte handen aan het typen ben en het ook volop mistroostig regent over mijn toetsenbord en mijn monitor, vraag ik me af waarom het toch zo fijn is om liefde uit te wisselen met andere mensen, en hoe lastig het is om in de gewone alledaagse omgang echt makkelijk tot een dergelijke uitwisseling te komen.

Een doosje openen waar de liefde sprankelend uitsprankelt (Melania Brescia, 2)

Maarja, liefdevolle energie-uitwisselingen kunnen ook lichamen doen ontbranden. Immers uit recent onderzoek blijkt dat als je iemand aandacht geeft - en die persoon is zich niet eens ervan bewust - dat het lichaam die aandacht lijkt te registreren. Als je dan vervolgens vanuit een heftig brandend hart of/en een wellustig kruis woeste stormen aan kolkende energie naar anderen gaat sturen, dan zou dat wel eens kunnen leiden tot bijzondere dingen, en dan heb ik het niet over de koe van Uri Geller (1).

Thomasz Kopera (4)

Ondertussen kan ik met trots melden dat het Nijmeegse kruispunt waar ik tegenwoordig wel 227 keer nadenk voordat ik door een oranje stoplicht rijd, de eerste plek heeft bereikt in de google charts als je tenminste zoekt op de kruising met de graafsweg (3). Vandaar dat ik er nog eens wat extra aandacht aan wil schenken.

Een ware goudmijn voor de overheid: het kruispunt Graafseweg- Neerbosscheweg (5)

Tegelijkertijd is het ook belangrijk om te weten dat het niet altijd rozegeur en maneschijn kan zijn in het leven, en dat het ook niet echt de bedoeling is om een zekere mate van lijden uit te weg te gaan. Ter afsluiting wil ik dan ook nog een wijsheidszinnetje aanbieden van Roos Vonk die ik via een open oog (6) kreeg aangereikt op een zondagmorgen:

"We willen meditatief en verlicht zijn, omdat we daarmee negatieve gevoelens hopen te beheersen of overstijgen - terwijl het idee nu is dat we ongemak en gebrek accepteren als onlosmakelijk deel van de eb en vloed van het leven, in plaats van het te willen fiksen"

Een oud-boeddhistisch principe vertelt ons dat een zekere mate van lijden gewoon ook bij het leven hoort. Dit accepteren als onvermijdelijk en het vervolgens ervaren maakt het leven ook rijker (Afbeelding: 7).

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2013/05/14/aard-en-gradaties-van-stille-interpersoonlijke-aandacht/
(2) http://www.mymodernmet.com/profiles/blogs/melania-brescia 
(3) http://mooiegedachten.blogspot.nl/2013/04/kruising-neerbossche-weg-en-graafseweg.html
(4) http://www.mymodernmet.com/profiles/blogs/top-10-breakthrough-artists-2012
(5) met dank aan google-maps - straatkijk.
(6) http://www.openoog.com/
(7) http://pulpfactor.com/photography/7803/surreal-photography-and-digital-art-by-xetobyte/